به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد به نقل از ایرناپلاس، سعید نمکی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی چندی پیش در دیدار جمعی از هنرمندان و جانبازان، درباره نقش صداوسیما و سینما در این روزهای سخت کرونایی گفت: صداوسیما گرچه تلاش‌های زیادی می‌کند اما کسری‌ها و کمبودهایی در محتوا و محصولات دارد و تقاضا دارم که اصحاب هنر به صحنه بیایند.
وی در ادامه و درباره اهمیت به تصویر کشیدن حماسه‌های کادر درمان افزود: خلق هنرمندانه حماسه در تصویرها و قاب تصویرها به صورت عکس، فیلم و دیگر هنرها و به یادماندن آن در نوشتار، بسیار مهم است. اینکه هنرمندان بتوانند در زدودن فضای خشونت، افزایش جوّ مهرورزی، به تصویر کشیدن حماسه بزرگ و ماندگار خدمات مدافعان سلامت در تاریخ سرزمینی که ممکن است هر دو قرن چنین اتفاقی رخ دهد، به ما کمک زیادی می‌کند.
اما به راستی نقش و تاثیر واقعی هنر سینما و تلویزیون در این روزها چیست؟ و تا چه اندازه و در چه بخش‌هایی می‌تواند برای کاستن این روزهای غم‌بار کرونایی برای مردم، و سخت و طاقت‌فرسا برای کادر درمان کمک کند؟
سینما و تلویزیون همیشه فرهنگساز بوده‌اند
محمود گبرلو کارشناس و منتقد سینما و تلویزیون، درباره نقش و تاثیر هنر در مبارزه با کرونا به خبرنگار ایرناپلاس گفت: سینما و تلویزیون همیشه فرهنگساز بوده‌اند و با مردم و موضوع‌های اجتماعی همراهی داشته‌اند. این نکته بسیار مهمی است که سینما و به‌ویژه تلویزیون می‌تواند زمینه را برای آموزش‌های اجتماعی و فرهنگی چه در دوران کرونا و چه پس از آن فراهم کند.
به اعتقاد من، دنیای پس از کرونا دنیای دیگری خواهد بود و رفتارهای اجتماعی، خانوادگی و حتی روابط سیاسی متفاوت می‌شود. اما نکته مهم اینکه این آگاه‌سازی چگونه باید اتفاق بیفتد. اینکه گروهی بدون ماسک یا حتی با ماسک اما بدون رعایت پروتکل‌های بهداشتی سر صحنه فیلمبرداری بروند و اثری را تولید کنند که برای خود نیز مصیبت و مشکل‌ساز شود کار بسیار اشتباهی است. چون هنرمندان از سرمایه‌های جامعه‌اند. بنابراین ما باید به شدت پروتکل بهداشتی را درباره این گروه‌ها رعایت کنیم و بعد اگر بستر فراهم بود، هنرمندان آثاری را خلق کنند.
اصلا وظیفه هنرمندان است که در شرایط بحرانی به داد مردم برسند، به خواسته مردم توجه کنند و آنها را به مسیر درست هدایت کنند.
به برنامه‌های پرنشاط با رعایت پروتکل‌های بهداشتی نیازمندیم
از یک طرف با توجه به شرایط قرنطینه و حضور مردم در خانه‌هایشان، انتظار می‌رود سینما و تلویزیون بیشتر برنامه‌های سرگرم‌کننده و بانشاط پخش کند، اما از سمت دیگر آموزش درست، مورد توجه برخی از مسئولان برای مبارزه با این ویروس بوده است.
امیدبخشی نیز از مواردی است که انتظار می‌رود در سینما و تلویزیون مورد توجه قرار گیرد. اکنون پرسش اینجاست که فیلم‌های سینمایی و سریال‌ها باید بیشتر به چه موضوع‌هایی بپردازند و به کدام مساله را در اولویت قرار دهند؟
گبرلو در این زمینه گفت: برنامه‌ریزی و مدیریت کردن این مساله بسیار حساس و ظریف است. اگر می‌گوییم هنرمندان به میدان بیایند و مردم را به رعایت پروتکل‌های بهداشتی ترغیب کنند باید این اتفاق در چند قالب رخ دهد. به طور مثال برنامه‌های روتین تولید شود. اخبار درست یا سریال‌ها و فیلم‌های مختلفی که محتوای آموزشی داشته باشد پخش شود.
اما بخش دیگری که بیشتر به تلویزیون ارتباط دارد، این است که مردم بتوانند از لحظاتی که در خانه‌اند و اوقات فراغت دارند از برنامه‌های تلویزیون استفاده کنند. در حال حاضر ما در شرایطی هستیم که ممکن است برخی سوژه‌ها و قصه‌ها پاسخگوی نیاز خانواده‌ها نباشند.
به طور مثال ممکن است بحث بیماری یک فرد را مطرح یا عواقب بسیار تلخ کرونا را بیان کنیم بدون اینکه بدانیم چه تاثیری بر تماشاگر دارد. شاید این تماشاگر به بازگویی دوباره خطرها و مرگ‌ومیرهای کرونا نیاز نداشته باشد. اما در لحظاتی که نیاز به آرامش دارد یا از خانه‌نشینی خسته شده، فیلم‌های داستانی و به خصوص کمدی که لبخند را بر لب تماشاگر بیاورد می‌تواند به تماشاگران کمک کند و برای لحظاتی باعث فراموشی مشکلات شود.
گبرلو معتقد است در حال حاضر و به طور جدی به تهیه و تولید برنامه‌های کمدی و پرنشاط نیاز داریم: این نکته بسیار مهمی است که مردم به کمدی پرنشاط نیاز دارند نه کمدی‌هایی که سرسری، بی‌مایه و مبتذل باشند. این برنامه‌ها می‌توانند موجب آرامش و کاهش استرس بیننده شوند.
هر حادثه‌ای در جامعه می‌تواند منشا یک ایده باشد اما ...
وی درباره نقش سینما در به تصویر کشیدن و ثبت کردن سختی‌ها و دشواری‌های روزگاری که با کرونا همراه است، عنوان کرد: شرایط سینما بسیار متفاوت است. چون اولا درآمد سینما براساس هزینه‌هایی است که مردم برای تماشای فیلم‌ها می‌پردازند و وضعیت متفاوتی با تلویزیون دارد.
سینما سیستم پشتوانه مالی ندارد و در حال حاضر به دلیل کرونا و تعطیلی بیش از حد سالن‌ها، در حال ورشکستگی است؛ پس در این شرایط نباید انتظار داشته باشیم ساییینماگرها به سمت فیلمسازی حرکت کنند.
این منتقد سینما افزود: هر حادثه‌ای در جامعه می‌تواند سرمنشاء یک ایده و داستان برای سینماگران باشد، اما در حال حاضر در شرایطی نیستیم که فیلم ساخته شود.
سینما در طول تاریخ می‌تواند درباره این حادثه حرف بزند، درد دل‌های مردم را بگوید و بسیاری از اتفاقات تلخی که افتاده را بیان کند و به تصویر بکشد و به نوعی تاریخ سال‌های کرونا را در در آینده بر پرده سینما ببینیم. اما اینکه انتظار داشته باشیم که سینما در این شرایط به کمک مسئولان، متولیان یا کسانی که درگیر کرونا هستند بیاید، به نظرم بعید است. سینما در حال حاضر این توانایی را ندارد و عوامل ساخت یک اثر، وابسته به درآمد ثابت نیستند و برنامه‌ریزی هم برای آن وجود ندارد.
بنابراین سینماگران می‌توانند فقط در این شرایط نظارگر باشند. اما چون تلویزیون دولتی است و بودجه‌اش از طرف حاکمیت تامین می‌شود، می‌تواند وارد این عرصه شود.
تشکیل ستاد بحران تصویری
گبرلو با طرح پیشنهادهایی خواستار تولید سریال‌ها و برنامه‌هایی شد که در این روزها بتواند سرگرم‌کننده باشند.
وی گفت: به اعتقاد من باید در مسیر آموزش تصویری جامع، یک ستاد بحران تشکیل دهیم. ستاد بحرانی متشکل از کسانی که درگیر تصویر هستند مانند خانه سینما، تلویزیون، حوزه هنری، وزارت ارشاد و ... که باید دست به دست هم دهند و یک ستاد بحران تشکیل دهند.
در ابتدا باید ببینند مردم به کدام سمت میل دارند و تولیدات را به همان سمت ببرند. با توجه به شرایط به وجود آمده شاید مردم نیاز داشته باشند که بیشتر سریال نگاه کنند. البته فقط سریال‌سازی نیست. بلکه مسابقه، برنامه‌های طنز و ایده‌های متفاوت هم می‌تواند موثر باشد.
ایجاد ستاد بحران کرونا در سینما و تلویزیون می‌تواند کمک موثری باشد که نیروها منسجم شوند، اختلاف‌ها کنار گذاشته شود و از نیروهای پرتوان و حرفه‌ای در تلویزیون و حتی سینما استفاده شود. ما سریال‌سازهای بسیار قهاری داریم که می‌توان آنها را دعوت کرد.
نظر شما